Woensdag 9 oktober vertrokken bij het krieken van de dageraad 5 vrijwilligers van onze vereniging, met lood in hun schoenen naar de Eendracht. Het doel was het verwijderen van 70 vissteigers van de brug tot het einde van het viswater, het beruchte ‘slootje’.

Het werk dat te doen stond was het demonteren van de steigers op het lange gedeelte. Misschien lukte het tot de bocht en op een later moment de resterende steigers.

Het weer werkte echter mee en hoe verder de ochtend verliep, kregen de 5 noeste werkers het gevoel dat er meer in zat. Dit gevoel kwam erg overeen met het gevoel dat tijdens het vissen ook menig keer aanwezig was in de afgelopen 70 jaar. Dan kwam vanuit het niets ineens de vis op gang en kon je in een uur tijd meer vangen, dan anders een hele wedstrijd. De rem was er als het ware af en 10 kilo brasem was zo in het netje. Sentimentele gevoelens zou je het kunnen noemen. Want na al die jaren vissen op deze waterkant, komt er een einde aan dit tijdperk.

2 jaar geleden werd ons medegedeeld dat het looprecht werd ingetrokken. We waren niet meer gewenst.

Nu zijn we zover dat we met het waterschap een overeenstemming hebben bereikt, wat inhoud dat wij onze steigers aan deze zijde van de brug moeten verwijderen.
Als compensatie zijn we hard bezig om op 2 andere locaties in ons gebied (het grootste van de Hoeksche Waard) nieuwe vissteigers te realiseren. Dit zullen er geen 70 worden op een aaneengesloten stuk water, maar de locaties zijn veelbelovend!

Inmiddels zijn de vrijwilligers in het gras van de oever neergestreken. Onder het drinken van een welverdiende bak koffie word weinig gesproken. De leeftijd speelt bij de meeste parten en de vermoeidheid is van alle gezichten af te lezen. De wind blijft met grote regelmaat donkere wolken voorbij drijven, wat de groep doet besluiten snel weer verder te gaan. Er wordt regen verwacht en de tijd dat aan beide zijden van het water een flink bos stond, waar de nodige beschutting te vinden was, is allang verleden tijd.

Rustig werken de mannen door richting de bocht. Hier kijken ze allemaal even in de driesprong van dit fantastische water. Waar zullen ze aan denken? Aan de federatiewedstrijd van 1996 waar ruim 20 kilo hier werd gevangen? Of aan de koppelwedstrijd waar in het laatste uur hier nog een karper werd gevangen van 5,5 kilo? Of de keer dat op een vrije middag in het zomerzonnetje de ene na de andere donkerbruine bak in het schepnet kwam?

Ach, het is voorbij. De laatste 20 steigers om de bocht vragen de aandacht. Deze zijn er in 1995 bij geplaatst en staan het minst lang van alle 70. Toch zijn er genoeg verhalen te vertellen over dit stukje water om de bocht. Het beroemde of beruchte ‘slootje’. Hier kon je de karper met de vaste stok drillen tot deze moegestreden aan de oppervlakte verscheen. Hoeveel kampioenen hebben in de afgelopen decennia niet hier hun beker verdiend?

Het is bijna 11 uur, de laatste steiger is afgebroken. De regen is inmiddels begonnen en zo eindigt deze sombere ochtend voor onze vereniging. De 5 vrijwilligers pakken hun spullen bij elkaar en lopen de 700 meter lange waterkant terug met gebogen hoofd. Tegen de wind? Of de regen? Moe van het werk? Uiteraard dat ook! Maar dat is niet de reden. Nee, afscheid nemen van een tijdperk, valt zwaar! Ook onze vissers hebben een gevoelige snaar. Hun viswater en dierbare vangsten…